Twórczość Zygmunta Mycielskiego, skupiona głównie na symfoniach i pieśniach (a w latach 80. na większych formach wokalno-instrumentalnych), jest uzupełniona kilkoma kompozycjami, które można opisać jako muzykę użytkową. Można je podzielić na muzykę: stworzoną do słuchowisk radiowych (1), napisaną na potrzeby filmu (2), teatru (3) oraz dla amatorów (4). Powstanie tych kompozycji jest przede wszystkim związane z pracą zarobkową, początkowo w rozgłośni radiowej w Wilnie, a po II wojnie światowej z realizacją różnorodnych zleceń.
Na podstawie analizy pojedynczych stron szkiców i nielicznych zachowanych partytur można stwierdzić, że kompozytor stosował ilustrację muzyczną, cytaty i stylizacje, tworzył zamknięte formy, takie jak pieśni czy kompozycje chóralne i instrumentalne. Pisał proste melodie w tonalności dur-moll, ale także wykorzystywał neoklasyczną rozszerzoną tonalność i ciekawe zabiegi rytmiczne (ostinata lub sukcesywna polymetria).
Barbara Mielcarek-Krzyżanowska, Zygmunt Mycielski – muzyczne marginalia,
w: [e-publikacja] „Muzyka ma różne przeznaczenia”. Formy i funkcje muzyki użytkowej, red. Aleksandra Kłaput-Wiśniewska, Barbara Mielcarek-Krzyżanowska, Wydawnictwo Akademii Muzycznej imienia Feliksa Nowowiejskiego SAGITTARIA, Bydgoszcz 2023, s. 63-85.
