Powstały w latach 2013-2015 cykl Dwunastu interludiów Bohdana Riemera stanowi jedno z najnowszych i godnych uwagi dzieł tego kompozytora. Pierwsze
z miniatur powstały rok po ukończeniu przez Riemera pracy teoretycznej Układy przestrzenne struktur zwierciadlanych w dwunastodźwiękowym stroju temperowanym, podsumowującej poszukiwania kompozytora w sferze organizacji materiału dźwiękowego. Możliwe więc, że Interludia stanowią dźwiękowe zwieńczenie tych badań. Dzięki analizie wyżej wymienionej kompozycji, potwierdzającej obecność teorii struktur zwierciadlanych w cyklu Interludiów, stało się możliwe ukazanie przyjętych przez kompozytora reguł i teorii w praktyce, a także wyłowienie analogii, jak i różnic pomiędzy rozwiązaniami dotyczącymi organizacji wysokości dźwięków zaproponowanymi w traktacie Bohdana Riemera a konstrukcjami dźwiękowymi w poszczególnych miniaturach.
Niniejsza praca stawia sobie za cel przedstawienie wypracowanej przez kompozytora teorii przestrzennych struktur zwierciadlanych na podstawie jego Dwunastu interludiów.
Atlak Alicja, Teoria struktur zwierciadlanych Bohdana Riemera i jej zastosowanie w „Dwunastu interludiach” na fortepian w: Laboratorium muzyczne I, rec. Manuel Domínguez Salas, red. Alicja Atlak, Copyright by Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy 2024, s. 5-27.
Tekst referatu wygłoszonego na I Ogólnopolskiej Konferencji Studenckiej z cyklu: Laboratorium muzyczne: badanie – tworzenie – interpretacja / 18-19 maja 2023, Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.
