Maria Modrakowska (1896–1965) wyjeżdżając w 1931 roku na stypendium do Paryża nie spodziewała się, że osiągnie tam międzynarodowy sukces. Zachowana korespondencja kierowana do Modrakowskiej przez przedstawicieli polskiego środowiska artystycznego i naukowego (Zygmunta Mycielskiego, Witolda Hulewicza, Tadeusza Szeligowskiego, Bronisława Rutkowskiego, Alfreda Gradsteina, Wincentego Lutosławskiego, Idę i Cypriana Godebskich, Jana Lechonia, Wandy Landowskiej, Ludomira Różyckiego i Kazimierza Chłapowskiego) pozwala uświadomić sobie skalę sukcesu odniesionego w Paryżu przez nieznaną w Polsce śpiewaczkę. Szereg nazwisk znakomitych artystów, krytyków i melomanów o światowej renomie (Alfred Cortot, Pablo Casals, Georges Dandelot, Charles Duparc, Auguste Mangeot, Igor Markevitch, Marcelle de Manziarly, księżna E. de Polignac, Francis Poulenc, Światosław Strawiński), którzy korespondowali z Modrakowską, dowodzi włączenia jej osoby w obieg najwyższej kultury, jaka rozwijała się w Paryżu w okresie międzywojennym, a treść listów – usilnego zabiegania o jej czas i uwagę, o wizyty i spotkania w najbardziej liczących się instytucjach oraz salonach artystycznych miasta.
Komplet korespondencji udostępniony Czytelnikom przygotowany został dzięki grantowi przyznanemu Barbarze Mielcarek-Krzyżanowskiej w programie Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca „Białe plamy – muzyka i taniec” edycja 2024.
