Charakterystyka wykorzystania środków interpretacyjnych i wykonawczych w zapomnianych utworach wokalno-instrumentalnych mało znanego kompozytora XX wieku, Stefana Behra, może stać się niezwykle inspirujące dla młodych wokalistów i słuchaczy.
Stefan Behr był pianistą, akompaniatorem i kompozytorem tworzącym w latach 1950–1974. Głównym powodem, dla którego nie stał się kompozytorem znanym muzykologom i słuchaczom, była jego otwarta niechęć do władz komunistycznych.
Jego 20 piosenek dla dzieci na głos i fortepian opiera się na wierszach dla dzieci. Zbiór został opublikowany sześć lat po śmierci kompozytora (1980), łącząc dwa cykle stworzone w latach 70.: Dziewięć piosenek dla dzieci oraz Jedenaście piosenek dla dzieci. Behr wykorzystał najbardziej znane teksty literatury dziecięcej – wiersze autorstwa Juliana Tuwima, Jana Brzechwy, Wandy Chotomskiej, Józefa Czechowicza, Ireny Kwintowej, Antoniego Marianowicza i Janusza Minkiewicza.
Analizowane utwory kompozytora charakteryzują się ambitnym podejściem do harmonii i frazowania. Motywy muzyczne wyróżniają się nieoczywistymi rozwiązaniami melodycznymi. Pomimo nowoczesnej harmonii i formy, muzyka Behra brzmi konsonansowo, melodyjnie i lirycznie. Jego utwory są niezwykle ekspresyjne, zabawne i pobudzające wyobraźnię zarówno wykonawcy, jak i słuchacza.
Karolina Niebrzegowska, „20 Piosenek dla dzieci „na głos z fortepianem Stefana Behra. Aspekty interpretacyjno-wykonawcze w wybranych utworach wokalnych zapomnianego kompozytora | Karolina Niebrzegowska, w:
[e-publikacja] „Muzyka ma różne przeznaczenia”. Formy i funkcje muzyki użytkowej, red. Aleksandra Kłaput-Wiśniewska, Barbara Mielcarek-Krzyżanowska, Wydawnictwo Akademii Muzycznej imienia Feliksa Nowowiejskiego SAGITTARIA, Bydgoszcz 2023, s. 211-217.
